Ağustos tatilimiz

Ağustos ayındaki tatilimize Volkan abimler de katıldılar. Yine kalabalık ve güzel bir tatil daha geçirdik diyebilirim.

Çamlıcaya öğleden sonra kahvaltısına gittik yine, Orhun'la Ege arkadaş mıydı rakip mi? Her ikisi de:) Çocuklara göre küçük masalar vardı, rengarenk. İlle ikisi de aynı masada oturacak...
Ama tavuk ve civcivleri gelince işler değişti, Orhun kaçtı hemen. Ege'yse oralı bile olmadı:)

Ege kaldı tek başına...

Ege nereye anne oraya... Civcivlerin peşinde koşan tavuğa benzettim kendimi bir an...

Hep birlikte yemeğin tadı daha güzel çıkıyor... Hele de semaver keyfi bambaşka...

Kızdı benim çocuğum!

Yaşasın, deniz!

Oğluşum yine sudan hiç çıkmadı, yüzdü yüzdü, yoruldu. Su yutmak bile caydırmadı onu. Bu kadar yorgunluğun üzerine "anne, benim tarnım acıktı" diyerek çıkıyordu sudan. Hatta restorantın yanından zor geçirdik beyefendiyi, ıslak mayolarla oturup nasıl yiyecez, üzerimizi giyinip gelene kadar "tarnım acıktı" diye inledi durdu. Duyan da çocuğa hiçbirşey vermiyoruz sanacak:)

Denizden çıkıp duşa gittiğimizde ise "anne, üşümüyom" diyerek "gitmeyelim"i garanti altına almaya çalışıyordu. Küçücük beyniyle neleri hesaplıyor tosbağa...

Veee tabii ki arabaları bıktırdı beni, sabah uyanır uyanmaz arabasını sorar, gün boyunca (hatta görüldüğü üzere denizde bile!) elinden düşürmez, uyurken de yine arabasıyla uyur.

Bu sefer ona daha küçük bir deniz simidi aldım, onunla birlikte dubalara kadar götürdük Ege'yi. Hep birlikte Ege'yi de alarak açılıp sohbet ede ede dönüyorduk. Bu işi çok sevdim. Artık kıyıda kalmamıza gerek kalmadı:) Babamız da bize katılırsa tabi...

Denizden dönüşte Ege'yi odaya çıkaramayınca dayısıyla birlikte havuzda oyaladık beyzadeyi...

Arabasız olmaz tabi:)

Denizden çıktı, çünkü dudakları morardı ve titremeye başladı. Buna rağmen "anne üşümüyom" demeye devam ediyordu. Yani "ditmiyelim, tumla oynıcam" :)

Ege'ye "bir poz ver" dedim. İşte verdiği poz:)

Akşamları Orhunla koşa koşa bir hal oldular. Orhun önde Ege arkada... Sucuk su oldular...

Ege ve arkadaşları:)

Süper bir yaz gecesi...

Benim adım salyangoz, yavaş gezerim böyle, gelin katılın bize, eğlenellim birlikteee.....

Veee tatilin sonunda Egeyle birlikte babanın yanına Malatya'ya gittik. Egeyle beraber uçak yolculuğu pek kolay değil açıkçası ama neyseki uçakları seviyor. Uçağın kalkışa geçmesi çok komiğine gidiyor, kıkır kıkır gülüyor tosbağam... Emniyet kemerini zor takıyor... Allah'tan çok uzun sürmüyor...

Neyse, Malatya güzeldi, Burdur'un 5-6 katı kadar büyük, yeşil bir şehir. Doğu demek yanlış olur. İnsanları gayet modern, düzgün... Yaşamak zorunda kalırsak çok rahatlıkla yaşayabileceğimiz bir yer diyebilirim. Ege babasına doydu bol bol, ama sanırım babası ona doyamadı...

Çam ağacının iğnelerini kopardık, babaya batıracak şimdi...

Babası buraya geeel, bak Ege sana napacak....